Μια αδιάκοπη μάχη μεταξύ ζωής και θανάτου δίνουν νύχτα – μέρα στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) όλης της χώρας, ασθενείς που μολύνθηκαν από τον κορονοϊό.
Σύμμαχοί τους σ’ αυτόν τον πόλεμο, οι γιατροί και οι νοσηλευτές. Τις τελευταίες μέρες βρίσκονται στα όρια της ψυχολογικής κατάρρευσης, από τον μεγάλο αριθμό των θανάτων που αντιμετωπίζουν καθημερινά.
Ασθενείς έρχονται και φεύγουν. Οι πιο τυχεροί, που νοσηλεύονται στις κλινικές, μπορεί μετά από κάποιες ημέρες να επιστρέψουν στο σπίτι τους υγιείς. Κάποιοι άλλοι, όμως, από τις Μονάδες Εντατικής, δεν γυρίζουν ποτέ. Τον τελευταίο μήνα, οι ασθενείς που καταλήγουν σε θάνατο έχουν αυξηθεί ραγδαία.
Οι γιατροί και οι νοσηλευτές, κουράστηκαν πλέον να χάνουν τόσες πολλές μάχες, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που καταβάλουν, όπως λέει στο iatropedia.gr, ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων του ΑΧΕΠΑ, Μπάμπης Κοροξενός:
«Το προσωπικό στην Μονάδα είναι σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση, γιατί βλέπουν πολλούς ασθενείς πλέον που μπαίνουν στη Μονάδα, να μην ξαναβγαίνουν. Όταν οι ασθενείς έχουν ακόμη επαφή με το περιβάλλον και τους λες ότι θα τους διασωληνώσεις, είναι σαν να τους λες “πεθαίνεις”. Και δεν τους το λέμε, γιατί κάνει κακό στην ψυχολογία του αρρώστου. Οι πιο πολλοί από αυτούς, όμως, το διαισθάνονται και παίρνουν τηλέφωνο τους συγγενείς τους και τους αποχαιρετούν».
Τα γνώριμα πρόσωπα των συναδέλφων του, έχουν πλέον αλλάξει μορφή, όπως λέει. Γιατί πάνω τους είναι αποτυπωμένοι όλοι οι θάνατοι των ανθρώπων που οι εργαζόμενοι δεν κατάφεραν να βοηθήσουν, γιατί στα χέρια τους δεν έχουν “όπλα”, δηλαδή φάρμακα:
«Συναντώ συναδέλφους τόσα χρόνια μέσα στο νοσοκομείο -35 χρόνια είμαι μέσα- και τους ξέρω διαφορετικούς: άλλος με το χαμόγελο, άλλος με την ιδιοτροπία του. Και τώρα έχουν αλλάξει οι φάτσες τους, έχουν αλλάξει τα πρόσωπά τους. Σήμερα συγκεκριμένα μου είπε μια συνάδελφος “Θα ξαναγίνουμε ποτέ όπως ήμασταν πριν; Ή θα μας καταπλακώσει όλο αυτό για πολλά χρόνια ακόμη;», λέει.
«Δεν προλαβαίνουμε να ζητήσουμε ψυχολογική υποστήριξη»
Υπάρχουν στιγμές που ο ασθενής ξεπερνά τον κίνδυνο και επανέρχεται στη ζωή. Τότε στην Εντατική γίνεται γιορτή! Κάποιες άλλες στιγμές, όμως, ο ασθενής χάνεται, και τότε ο γιατρός ή ο νοσηλευτής που προσπάθησε πολύ γι’ αυτόν, αισθάνεται τη ματαίωση:
«Είναι άσχημες στιγμές. Δηλαδή φτάνεις να λες, ξημερώνουμε βραδιάζουμε εδώ μέσα σε συνεχόμενα ωράρια και το αποτέλεσμα είναι χάνουμε τόσους ανθρώπους. Έχουμε πάθει κατάθλιψη. Παλεύουμε με τον θάνατο και χάνουμε συνέχεια! Τόσος κόπος, είναι σαν να δουλεύουμε άδικα. Τόσος κόπος άδικα… δεν μπορούμε να τους σώσουμε».
Το νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ διαθέτει ειδικό ψυχολόγο, που βρίσκεται στο πλευρό των ασθενών, αλλά και του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού. Δεν προλαβαίνουν, όμως, ποτέ να ζητήσουν τη βοήθειά του, λέει ο κ. Κοροξενός:
«Υπάρχει ψυχολογική υποστήριξη για τους ασθενείς και για τους εργαζόμενους. Όσοι τολμούν να ζητήσουν βοήθεια παίρνουν σημαντική βοήθεια. Γιατί ξέρετε είναι η πίεση της δουλειάς και δεν μπορείς να ασχοληθείς με τον εαυτό σου. Προτιμάς να πας να κοιμηθείς 5 ώρες για να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις στα συνεχόμενα ωράρια. Υπάρχουν συνάδελφοι που 15-20 μέρες δεν έχουν πάρει ρεπό. Υπάρχει σωματική και ψυχική κατάρρευση γιατί βλέπεις ότι αυτός ο κόπος πάει στράφι».
Πηγή: altsantiri.gr